Rouw

Er zijn verschillende theorieën over rouw en rouwprocessen. De oudste theorie is die van Elisabeth Kübler- Ross, de rouwfase theorie.
Een andere bekende theorie is die van de rouwtaken (William Worden) Mooi aan deze theorie is dat rouwen als een actief proces wordt beschreven. Je hebt ‘rouwarbeid’ te verrichten. Rouwen is hard werken en kost veel energie.

De nieuwste theorie is het duale procesmodel (Margaret Stroebe en Henk Schut). Dit model stelt dat rouwen een heen en weer bewegen is tussen twee polen: verlies en herstel. Je kunt rouwen zien als roeien met twee riemen: de ene riem gaat over stilstaan bij het verlies en het doorleven van alles wat daarbij hoort; de andere riem gaat over de draad van het leven weer oppakken en ondanks het gemis doorleven.

Als je rouwen met roeien vergelijkt zou je kunnen zeggen dat het topsport is. En dat is ook zo. Rouwen heeft impact op alle aspecten van het leven. Je kunt er zelfs lichamelijke klachten door krijgen. Voor rouw staat geen tijd. Het verlies gaat mee het leven in. Weliswaar gaan de scherpe emoties er na verloop van tijd af, maar je verweeft het verlies als het ware met je leven. Soms is het gemis zomaar weer in alle hevigheid aanwezig en dan heb je weer tijden dat je er nauwelijks bij stil staat.